Day 37 / Ulaanbaatar - Oelan Oede
22 augustus 2017 - Ulan-Ude, Rusland
Als het mee zit gaan we vandaag Oelan-Oede halen. Daarom voor de verandering vroeg op, douchen en om 07:30 ontbijten! Om 08:30 rijden maar alweer staan Collin en ik meer dan 1 uur te wachten. De Zweedse auto heeft startproblemen ( acceptabel) en de Amerikaan moet naar het postkantoor ( doe dat dan eerder man). Wij gaan de Lion alvast van de niet meer noodzakelijke dingen ontdoen. 3 Jerrycans ( 2 maal water 1 maal benzine) Waterkoker en koelbox ( kapot) en hel veel rotzooj verdwijnt in de container. We halen zelfs een natte doek over het dashbord maar dat wordt alleen maar modderachtig... laat maar, het zal wel..
Dan, om 09:45 is iedereen klaar en rijdt de karavaan onder leiding van .... ja ja, de Lion weg richting Oelan-Oede.
De wegen zijn vol butsen en gaten dus goed opletten. De rit gaat langzaam maar harder dan 70 durven we toch niet ivm de stuurproblemen van de Zweden.
Om 17:00 bereiken we de grenspost, de laatste. Het papierwerk duurt weer een eeuwigheid en ze geloven niet dat Collin dezelfde is als op zijn paspoort. " whats your name, how old are you, whats your height??" Eerste antwoord was goed, 2 de vraag moest hij al denken en bij de 3e ging hij hopeloos de mist in. Uiteindelijk toch overtuigd dus hij mocht de grens over.. dan de autocontrole.
Eerst de motorkap open. Een hele toer want het sluitsysteem is kapot en zit met snelbinders vast. Okay!!! De achterkant dan!! Open!! Wij doende klep open, kastjes ( voor zover ze nog werken) open en de modder liep zo uit de auto.. toen hadden ze het wel gezien en mochten we door!!!! Meteen na de grens hebben we met zijn allen gedineerd op een parkeerplaats!!! Al het eten uit elke auto op een hoop en make your choice. Pannetje om het op te warmen... top. Collin rijst met kip, ikzelf Chili Con Carne.. nog te eten ook!!
De rest van het eten wordt gevoerd aan een aantal hongerige honden.. conclusie: ze vreten alles maar Mais willen ze niet......
Verder gaan we, het wordt donker en de eerste 30 Russische kilometers zijn verschrikkelijk. Wegwerkzaamheden waardoor we voor de verandering over zandpaden vol met gaten en modder moeten.. de Lion is in zijn element, hij gromt en bromt en vindt het jammr dat we daarna op een gladde weg zitten, wij niet. Nog 180 langzame kilometers door het pikkedonker. Zwaar, we zijn kapot.
Om 23:40 zien we in de verte Oelan-Oede en om 23:55 rijden we de stad in..
Nu hebben we ook de officiële Mongolrally volbracht. Hotel, borrel, proosten op onze prestatie en slapen!!!!
Morgen geen wekker, geen rit.... heerlijk!
Alleen met de Lion naar de finishlijn..Dan kijken hoelang het verschepen gaat duren
Hoeidoei!!!
Ga de verhalen wel missen.
Tot gauw!!!!
Perry, mijn motto is dat diepgaan n eufori is, jij hebt t geflikt, jij hebt even in de basis geleeft en doorgezet
Deze ervaring nemen ze niet meer van je af
Die kun je afstrepen
Chapoooooooo
We hebben zoo genoten van jullie verhalen/foto's...
Geluk xxx